Kuzu fotoğrafı görmek ve iştahı arasında bir ilişki var mıdır? Mesela, kuzu fotoğrafı gördüğümüz zaman iştahımız artar mı?
Bu örneği çok severim, “5 yaşındaki bir çocuğu bir tavşan ve bir elma ile aynı odaya koyarsanız elmayı yer, tavşanla oynar”. Bu yalnızca çocuklar için geçerli değildir, et yiyen arkadaşlarıma ne zaman “yediğin hayvanı kendin öldürebilir misin?” diye sorsam “hayır” cevabını alırım. Söz konusu bir de yavru hayvanları öldürüp yemek olunca, nadiren de olsa ilk soruya “evet keserim” diyenler de “kesemem” diyorlar. Bu durum bana her zaman insanların gerçekten et yemek için programlanıp programlanmadıklarını düşündürtmüştür. Durum böyleyken evrimsel olarak öldürmek yapımızda olabilir mi? Eğer öyleyse öldürmek bizim için kolay olmaz mıydı? Peki bugün marketten alınan etler gerçekten ölü bir hayvana ait olduğunun ne kadar bilincindeyiz? Ya da ölü bir yavruya… Bu yüzden mi yediklerimizi sorgulamıyoruz? Nereden geldiklerini bilmediğimiz için olabilir mi?
Vedat Milor ve Kuzu
Vedat Milor 20 günlük kuzu yiyip “zevkten 4 köşe oldum” açıklamasını yaptıktan sonra çok büyük tepki almıştı. İnsanlar tepkilerinde “gelişimsel olarak” haklılardı çünkü insanlar her canlının yavrusunu sevimli bulmak için kodlanmışlardır. Kodlanma derken, mesela yavrularda gözlerin ve kafanın büyük olması sevimli olmak için önemli bir kriterdir. Aynı şekilde geniş alın, şişik yanaklar da öyle… Peki biz etçil isek ve bu etçilliğimiz bir iç güdüyse yetişkin/yavru ayırt etmeksizin hayvanları yeme arzumuzun olması gerekmez mi? Kuzuyu yiyebilmek kaç günlük olduğu fark etmeksizin normal olmaz mı?
Yapılan bir çalışmada hayvan yavrularının fotoğrafları ve insan iştahı arasındaki ilişki araştırılıyor. İnsanlara önce yedikleri hayvanın “yemek” hali, ardından o yavrunun canlı bir fotoğrafı gösteriliyor. Kuzu, buzağı, domuz yavrusu… Hem erkeklerin hem kadınların gördükleri fotoğraflardan sonra “iştahlarında” belirgin derecede düşme oluyor. İştahtaki düşüş kadınlarda daha fazla gözlemleniyor. Araştırmacılar, iştahtaki azalmanın kadınlarda fazla olmasını “daha iyi empati kurmaları”na bağlıyor.
İnsanlarla veganlık konuşurken ama bitkilerin de canı var argümanlarından sonra aldıkları cevapla köşeye sıkışanlar bir sonraki adımda “Of bu kuzunun da sırtı ne güzel olur” diye dalga geçerler. “Öldürmek, et yemek, erkeklik” ilişkisi kurdukları için mi böyle diyorlar yoksa empati kuramadıkları için mi bilemiyorum. Ama böyle diyenlerin çoğunun yavru kuzuyu öldüremeyeceğine de eminim. Peki gerçekten hala et yemenin iç güdüsel olduğunu düşünüyor musunuz?
Bir yanıt bırakın